W rachunkach wysokość naliczeń z tytułu zamówionej mocy może sięgać, w zależności od kształtu taryfy, nawet do 40%. O ile kwestia mocy na potrzeby grzewcze ma ugruntowane podstawy ustalania, uzależnione od przeliczeń temperatury w danym momencie do temperatur w warunkach obliczeniowych, to moc zamówiona na potrzeby ciepłej wody jest w dalszym ciągu przedmiotem sprzecznych interpretacji. Z jednej strony odbiorcy starają się ją minimalizować w celu obniżenia kosztów, z drugiej strony przedsiębiorstwa energetyczne dążą do zachowania jej racjonalnego poziomu. Problemem pozostaje właśnie określenie racjonalnego poziomu mocy, pozwalającego zachować standardy dostaw.

Na różne potrzeby

W orzecznictwie ukształtowanym do przepisów Prawa energetycznego ugruntowało się stanowisko konieczności zamawiania mocy cieplnej wyodrębnionej na poszczególne potrzeby: grzewcze, wentylacji, technologiczne i ciepłej wody. Powoduje to konieczność odrębnego podejścia do poszczególnych potrzeb cieplnych. Relacja pomiędzy potrzebami grzewczymi a potrzebami ciepłej wody wraz ze zmianą standardów i wymagań dla przegród budowlanych zmienia się w kierunku zwiększania udziału zapotrzebowania na ciepło dla ciepłej wody. Pogląd, że moc zamówiona na potrzeby grzewcze zawsze pokrywa potrzeby ciepłej wody wraz z obniżaniem zapotrzebowania na potrzeby grzewcze staje się nieaktualny i niezbędne jest racjonalne podejście do pokrywania niezbędnej mocy cieplnej.

Więcej przeczytasz w numerze 5/2016 magazynu Energetyka Cieplna i Zawodowa

Fot. 123rf