Energetyka – co dalej?

Problemów nie ubywa. Oprócz tych, z którymi energetyka boryka się na co dzień, przybywają nowe. Tym razem kwestia dotyczy limitów CO2 przyznanych nam do końca 2020 roku. Nagle okazało się, że odtrąbiony tak niedawno sukces nie jest nim tak do końca. Pakiet klimatyczny, który dla Polski zakłada ograniczenie emisji CO2 o 20% do końca 2020, okazał się „kotem w worku”. Teraz Polska musi walczyć o swoje. Jest jednak światełko w tunelu gdyż Unijny Sąd Pierwszej Instancji w Luksemburgu przyznał rację Polsce w sporze z Komisją Europejską, unieważniając decyzję KE z 2007 roku o przydziale krajowych limitów emisji gazów cieplarnianych na lata 2008-2012. Tylko dlaczego nikt nie pomyślał o konsekwencjach przyjmowanego pakietu w chwili, kiedy się na niego zgadzano? Czyżby znów sprawdzało się stare powiedzenie „Polak mądry po szkodzie”?

Odrębna kwestia to coraz głośniejsze dopominanie się przez dostawców energii podwyżek cen prądu dla gospodarstw domowych. Wnioski zostały już złożone w URE. Pozostaje poczekać na decyzję prezesa URE. Wydaje się jednak, że realne podwyżki skończą się na etapie kilku procent, mimo że dostawcy domagają się podwyżek na poziomie kilkunastu procent i więcej.

No i czas na węgiel. Trend w energetyce światowej to dekarbonizacja sektora. Idea jak najbardziej słuszna. Jednak jak odnieść ją do realiów Polskiej gospodarki, która - co tu dużo ukrywać - węglem stoi. Około 95% energii elektrycznej wytwarzanej w naszym kraju powstaje ze spalania właśnie węgla. Oczywiście, że powinien nam przyświecać cel obniżenia udziału w rynku surowca jakim jest węgiel. Pytanie: czy odcinamy się drastycznie, czy stopniowo, wedle naszych możliwości? Wydaje się, że decyzja została już podjęta na najwyższych szczeblach władzy.

redaktor wydania:

Patrycjusz Ploszka