Ta reguła nie dotyczyła rozwoju samej energetyki. Tutaj mechanizm był inny. Wzrost cen paliw, wywołany co prawda przez decyzje polityczne, ale będące działaniem wrogim w stosunku do krajów europejskich, spowodował przyspieszenie rozwoju technologii energetycznych, co pozwoliło ograniczyć podwyżki cen energii użytkowej. Z punktu widzenia sektora równanie też było zatem prawdziwe. A dzisiaj?

Dziś do tego równania trzeba dołożyć jeszcze dwa składniki, środowisko i polityka tym razem wewnętrzna, europejska. Problem polega na tym, że nie wiadomo, po której stronie równania, a na dodatek, z jakim znakiem.  O ile można by napisać, że Innowacyjność =  Energetyka + Nauka + Środowisko (troska o nie), o tyle zupełnie nie wiadomo, gdzie do tego równania wstawić politykę.

Niestety często politycy określają  formalno-prawne warunki działania energetyki, które przy aktualnym stanie rozwoju techniki są niezwykle kosztowne, a często niemożliwe do spełnienia. Skrajnym przypadkiem jest tu technologia CCS, jako sposób ograniczenia emisji dwutlenku węgla. Energia będzie droga w Europie i tania poza nią. Czy objawem tego nie jest obecny kryzys gospodarczy? Czy równanie nie ma obecnie postaci: Innowacyjność = Energetyka + Nauka + Środowisko – Polityka?