Dla określenia, które źródła energii są najbardziej korzystne z punktu widzenia całkowitych kosztów, jakie musi pokryć społeczeństwo danego kraju w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej, trzeba uwzględnić nie tylko koszt wytwarzania energii elektrycznej w danym źródle energii, ale także koszty, jakie musi ponosić Krajowy System Energetyczny, by zapewnić ciągłe niezawodne zasilanie odbiorców, pomimo wahań mocy pojedynczych elektrowni¹ oraz koszty zewnętrzne, których nie pokrywa właściciel elektrowni ani operator systemu elektroenergetycznego, a ponosi je całe społeczeństwo na skutek strat zdrowotnych, szkód w środowisku naturalnym, niszczenia materiałów i budowli, utraty walorów widokowych i ciszy.

Przy ocenie kosztów wytwarzania energii elektrycznej w samych elektrowniach uwzględnia się cały cykl życia elektrowni, od wydobycia potrzebnych dla jej zbudowania materiałów i paliw, do likwidacji elektrowni i unieszkodliwienia jej odpadów. Koszty zewnętrzne to głównie koszty z powodu emisji zanieczyszczeń chemicznych i promieniotwórczych, ale także z powodu chorób i wypadków górników, kolejarzy przewożących urządzenia elektrowni i jej paliwo oraz personelu. W raporcie NCBJ podsumowującym całość kosztów ponoszonych przez społeczeństwo2 wykorzystano dorobek 15 lat pracy zespołów Unii Europejskiej, które określiły wielkość kosztów ponoszonych przez system energetyczny3, a w programach ExternE i NEEDS określiły typowe wielkości emisji zanieczyszczeń z różnych instalacji energetycznych, ich drogi i zasięg rozchodzenia się w atmosferze, drogi przenikania do organizmu człowieka i skutki zdrowotne.

Więcej przeczytasz w numerze 5/2016 magazynu Energetyka Cieplna i Zawodowa

1 A. Strupczewski: Potrzeba elektrowni rezerwowych dla bilansowania zapotrzebowania i produkcji energii elektrycznej w systemie, 2016 Energetyka 2016.

Fot. 123rf