Działalność gospodarcza Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej Spółka z o.o. we Włocławku jest związana z zaopatrzeniem szerokiego grona odbiorców w ciepło na podstawie koncesji udzielonych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w zakresie: wytwarzania, przesyłania i dystrybucji ciepła. Przedsiębiorstwo istnieje na lokalnym rynku ciepła blisko pół wieku. Zaspokaja potrzeby cieplne miasta w 70% całkowitego zapotrzebowania ciepła. Posiada długoletnią praktykę i doświadczenie zawodowe w wytwarzaniu, przesyle i dystrybucji ciepła. Kontynuuje dobre tradycje i wieloletnie doświadczenia włocławskiego ciepłownictwa, które swój początek miało już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Jest spadkobiercą tradycji przedsiębiorstw, z których w drodze ewolucji dziejowej się przekształciło. Ponad 46 lat działalności przedsiębiorstwa to nieustanny proces jego zrównoważonego rozwoju, to pełna odpowiedzialność społeczna za swoje działania oraz nieustanna troska o środowisko naturalne i bezpieczeństwo energetyczne miasta Włocławka. MPEC to także część historii włocławskiego ciepłownictwa zapisanej w kronikach rozwoju miasta. W niniejszym artykule przedstawiono genezę powstania kotłowni lokalnych w mieście Włocławek, scharakteryzowano działalność przedsiębiorstwa w latach funkcjonowania województwa włocławskiego oraz opisano realizację w przedsiębiorstwie programów ograniczających skutki niskiej emisji na terenie miasta.

Rys historyczny powstania kotłowni w mieście W latach 60. ubiegłego wieku na terenie miasta Włocławka funkcjonowała Włocławska Spółdzielnia Mieszkaniowa. Spółdzielnia wypełniając założenia statutowe oraz spełniając oczekiwania swoich członków w najstarszej dzielnicy miasta, budowała pierwsze budynki o charakterze wielorodzinnym. Energia cieplna niezbędna do ogrzewania mieszkań i częściowo dla potrzeb ciepłej wody użytkowej była wytwarzana w osiedlowych kotłowniach. Były to kotłownie najczęściej lokowane w budynkach mieszkalnych w pomieszczeniach na najniższych kondygnacjach, rzadziej w osobnych obiektach wolnostojących. Stanowiły one pierwsze zbiorowe źródła ciepła w mieście. Zasięg przestrzenny kotłowni był niewielki. Zwykle ciepło dostarczano do jednego, dwóch lub sporadycznie do kilku budynków. Początkowo kotłownie na terenie miasta funkcjonowały w dzielnicy Śródmieście i były one zlokalizowane w rejonie ulic: Bukowej, Brzozowej, Chmielnej, Olszowej i Traugutta.

Od początku lat 60. minionego wieku charakter rozwoju gospodarczego i urbanistycznego miasta decydował również o kierunkach rozwoju włocławskiej energetyki w tym i dzisiejszego ciepłownictwa. Na charakter i ukształtowanie włocławskiego przemysłu oraz rozwój i zarys przestrzenny miasta silnie oddziaływały inwestycje centralne realizowane w latach 1966-1985. W efekcie nowych zamierzeń inwestycyjnych we Włocławku powstawały obiekty przemysłowe o szczególnym znaczeniu strategicznym dla miasta, jak i też dla gospodarki krajowej. Rozwój przemysłu powodował dynamiczny przyrost zasobów mieszkaniowych w mieście, które wymagały zabezpieczenia ciepła do ogrzewania. Nowa rzeczywistość na włocławskim rynku budownictwa mieszkaniowego spowodowała konieczność budowy kotłowni w innych częściach miasta poza dzielnicą Śródmieście. Powstawały one na terenach nowo budowanych osiedli mieszkaniowych w dzielnicy Południe z lokalizacją przy ulicach: Dziewińskiej, Kaliskiej, Płowieckiej, Długiej oraz przy ulicy Dobiegniewskiej (obecnie Płockiej) w dzielnicy Wschód.