Już jej doświadczamy, już ją zaczynamy mierzyć, nazywać, ale jeszcze okiełznać nie potrafimy, nie potrafimy z niej skorzystać. Ani Kopernik, ani Newton, nawet Maxwell, który przewidział istnienie fal elektromagnetycznych nie korzystali z energii elektrycznej. Tak, my, niepokorni ziemianie XXI wieku, nie używamy „dark energy”. W 1998 roku dwie niezależne grupy badaczy, wykorzystując pomiary odległych supernowych typu Ia wykryły, że tempo ekspansji wszechświata ulega przyspieszeniu i to dokładnie tak, jak przewidywano. Przeprowadzone w 2003 r. badania promieniowania dochodzącego z obszarów nieba o większym zagęszczeniu galaktyk dowodzą, że promieniowanie dobiegające do Ziemi ma wyższą energię (o częstotliwościach przesuniętych w kierunku niebieskiej części widma), co może być interpretowane jako przejaw działania ciemnej energii.

A dziś, Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki trafia do Alaina Aspecta, Johna F. Clausera i Antona Zeilingera za pionierstwo w dziedzinie mechaniki kwantowej. Laureaci prowadzili eksperymenty z wykorzystaniem splątanych stanów kwantowych, których dwie cząstki zachowują się jak pojedyncza jednostka – nawet, gdy są rozdzielone. „Opracowanie przez laureatów narzędzi eksperymentalnych zapoczątkowało nową erę technologii kwantowej” – czytamy w oświadczeniu. Ot i tyle. Aż tyle, jak błyskawica w czasie Kopernika, jak iskra elektryczna, która przeskakiwała na kopernikańskim (może sutannie) ubraniu, kiedy pocierał o niego bursztyn. Jak telewizja, telefonia komórkowa, jak laptop na moim kolanie, którego moc obliczeniowa tysiące razy jest większa niż komputer Armstronga w czasie lądowania na Księżycu.

Piękna jesień i burza

24 lutego byłby dla mnie zwykłym dniem – wstaję bardzo wcześnie – gdyby nie informacja o wojnie, agresji putinowskiej Rosji na Ukrainę. Słuchając wiadomości nie byłem w stanie uwierzyć, że to się dzieje, że po koszmarze WW2 Rosja może być sprawcą. I bohaterstwo Ukrainy… Kiedy piszę ten tekst nie widać końca, a próby eskalacji, grożenie bronią atomową, uderzenia w instalacje cywilne, śmierć niewinnych cywili są chlebem powszednim. I nie widzę obecnie szansy na zakończenie tego konfliktu. Dziś nikt, być może poza nękaną nalotami ludnością, w mojej ocenie nie jest zainteresowany zakończeniem tej wojny. Beneficjentów jest zbyt wielu, a zarabiane na niej pieniądze są kolosalne. Zbijane fortuny polityczne – olbrzymie. Czy na pewno o to walczyliśmy?

Kiedy piszę ten tekst, złotą polską jesień daje piękne słońce i 21oC. Ale w głowie mam wojnę, burzę, chore ceny gazu ziemnego, energii elektrycznej, zniszczony rynek energetyczny, zaburzone łańcuchy dostaw, brak surowców energetycznych (w tym węgla), diesel po 8 zł i prawie 20% inflację. I przeświadczenie, że jeśli zima nie będzie łagodna, to nastąpi eskalacja problemów, a zgodnie z prawami Murphy’ego wirusy zaatakują wyjątkowo mocno. Murphy miał tylko powiedzieć: „Jeśli jest więcej niż jeden sposób wykonania pracy, i jeden z nich skutkuje katastrofą, to ktoś zrobi to w ten sposób”.

Rzesze polityków: od Brukseli począwszy w Warszawie kończąc obiecują, że zrobią dla mnie co mogą. I jeszcze dokładają, że nie powinienem się stresować, bo będzie „cap cenowy”, bo dostawy węgla dotrą i „kupicie teraz tonę, a potem jeszcze w styczniu kolejną lub nawet dwie…” Tylko czy ja jeszcze chcę w to wierzyć?