Po raz pierwszy Grupa Azoty jest honorowym gospodarzem konferencji, poświęconej środowisku, której organizatorem jest wydawnictwo BMP. Jak Pan ocenia możliwości rozwoju branży chemicznej w kontekście regulacji klimatycznych. Czy są to zagrożenia, a może szanse?

Artur Kopeć: Nasz udział w tej konferencji wynika z wieloletniej współpracy z wydawnictwem BMP przy innych inicjatywach dotyczących branży chemicznej. To rzetelny i solidny partner. Jeżeli chodzi o energetykę i ochronę środowiska to mamy tu wiele tematów wspólnych w kwestii polityki klimatycznej. Uznaliśmy, że powinniśmy tu być i razem z kolegami energetykami rozmawiać o naszych codziennych bolączkach i problemach. O ile mamy swoją specyfikę jako branża chemiczna, to w kwestiach procesów spalania, paliw węglowych i CO2 mamy wiele wspólnego.

Co do regulacji i perspektyw na przyszłość; nie wygląda to ciekawie. Rzeczywistość trochę odbiega od tego, co chcieliby decydenci. Projekty pisze się łatwo, papier jest cierpliwy.

A.K.: Przemysł, żeby się zmienić, musi mieć na to czas. Polityka musi wznieść się ponad podziały, tak jak w latach 90-tych, gdy chcieliśmy wejść w struktury NATO czy później, UE. W polityce energetycznej musi być tak samo. Chcemy odchodzić od węgla i wejść w czyste technologie, ale potrzebny jest konsensus na najwyższym szczeblu, którego wypracowanie nie da się zlecić jakiejś firmie. To powinien być projekt rządowy, długofalowy, nie może ulegać zmianom w trakcie realizacji.

Branża chemiczna ma duży wpływ na środowisko zarówno poprzez swoją działalność wytwórczą, jak i wkład w rozwój energetyki zawodowej. Jest znaczącym inwestorem, budującym obiekty energetyczne na własne potrzeby. Jak ocenia Pan współpracę z branżą energetyczną w kwestiach regulacji klimatycznych?  

A.K.: Jako branża chemiczna mamy dużo więcej regulacji, niż energetyka, ponieważ taka jest specyfika naszej produkcji. Operujemy materiałami niebezpiecznymi, organicznymi, więc obostrzenia ze strony UE są dużo bardziej restrykcyjne. Z energetyką mamy zbieżne interesy w pewnych obszarach, dotyczących polityki klimatycznej. Przede wszystkim powinniśmy rozmawiać. Jeżeli połączymy siły – nasz głos będzie bardziej słyszany. Chodzi o to, by punkty wspólne, były – w instytucjach państwowych i międzynarodowych – przedstawiane jednym głosem, wtedy przekaz będzie silniejszy.

Czy regulacje w zakresie polityki klimatyczno-środowiskowej hamują rozwój branży chemicznej?

A.K.: Regulacje wprowadzane w przemyślany sposób, w odpowiednim czasie powinny stymulować rozwój. Natomiast narzucone bez uzgodnień z branżą, pochopnie, będą czynnikiem hamującym jej rozwój. Co więcej, przyczynią się albo do upadku branży, albo do wyprowadzenia biznesu z kraju, do regionów, gdzie nie ma takich obostrzeń, a koszty pracy są niższe. Niektóre firmy już uciekły z UE. To trudny temat. Dotyka już nie tylko kwestii opłacalności produkcji ale miejsc pracy w Polsce, naszego know-how.

Dokąd zmierza polski przemysł chemiczny?

A.K.: Polski przemysł chemiczny musi cały czas się dostosowywać, czyli postępować tak, jak w latach 90-tych. To duże wyzwanie, często wiąże się to z ogromnymi nakładami inwestycyjnymi, które trzeba ponieść. Pytanie, czy po drodze nie stracimy naszej konkurencyjności? Na nasz rynek będzie trafiał tańszy produkt wytwarzany w tych regionach świata, gdzie nie ma takich regulacji. Jeżeli to wytrzymamy i dostosujemy się – będzie dobrze. Wiele zależy też od rynku i samych konsumentów. Na razie wygrywamy produktem sprawdzonym, wysokiej jakości. Jednak kiedyś w krajach trzecich, czy w  Chinach też do tej jakości dojdą i stracimy nasz atut. Szansą na utrzymanie na rynku będzie specjalistyczna, hermetyczna wiedza.

Grupa Azoty inwestuje w nowe technologie. Czy to także jest element budowania przewagi konkurencyjnej?

A.K.: Nie rozwijając się, stoimy w miejscu, stojąc w miejscu – cofamy się. Musimy nadążyć za tym pędem, choć jest to trudne. Posiadamy technologie, które rzeczywiście pociągają nas do przodu. Jeżeli natomiast chodzi o energetykę, to nasze instalacje w niektórych lokalizacjach są już wysłużone, 40-50-letnie. Przed nami duże inwestycje, zmieniające ten stan rzeczy. Być może trzeba podjąć trudne decyzje co do budowy nowych jednostek energetycznych. To wszystko jest przed nami.