Za twierdzącą odpowiedzią przemawiają duże światowe zasoby węgla, stosunkowo równomiernie rozłożone, w dużej części w rejonach niezależnych od napięć geopolitycznych. W Polsce, mimo zakładanego w kolejnych prognozach gospodarczych zmniejszenia udziału węgla w miksie energetycznym, przynajmniej do 2050 roku pozostanie on podstawowym surowcem do wytwarzania energii.

Natomiast dużym wyzwaniem dla polskiej gospodarki, a w szczególności dla sektora energetycznego i górniczego jest polityka klimatyczna i energetyczna Unii Europejskiej. Opracowana przez Komisję Europejską „Mapa Drogowa 2050” zakłada, że wymagany poziom redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2050 r. wyniesie 80-95%. Wprowadzenie w życie takich planów będzie dla krajów „węglowych”, do których należy Polska,  trudne do zaakceptowania. Naszym zdaniem polityka energetyczna faktycznie powinna być antyemisyjna, ale nie antywęglowa. 

Duże nadzieje pokładamy w nowoczesnych technologiach węglowych, które są rozwijane w ramach Centrum Czystych Technologii Węglowych, które zostało otwarte w maju ubiegłego roku w Katowicach. Liczymy, że Centrum, będące wspólnym przedsięwzięciem Głównego Instytutu Górnictwa oraz Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla, będzie wiodącym ośrodkiem np. w zakresie badań procesów  zgazowania węgla czy projektowania instalacji do spalania węgla w tlenie pod wysokim ciśnieniem.

Dzięki nowemu podejściu do wykorzystania węgla, surowiec ten przez długie lata pozostanie głównym źródłem energii, stanowiąc ważny element bezpieczeństwa energetycznego Polski.