Obecnie kwestię składu ścieków odprowadzanych do środowiska reguluje rozporządzenie ministra środowiska w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzeniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz.U. 2006 nr 137 poz. 984 zmienione Dz.U. 2009 nr 27 poz. 169). Jednak cały czas trwają prace legislacyjne, któ- rych efektem może być znaczące zaostrzenie reżimów odprowadzania ścieków do środowiska, tj. obniżenie dopuszczalnych stężeń substancji występujących w zrzucanych ściekach.

Układy jedno- i dwustopniowe

Najpowszechniej stosowane metody oczyszczania ścieków z IMOS bazują na metodach sedymentacyjnych i strąceniowych w różnych konfi guracjach i z zastosowaniem różnego rodzaju reagentów. Porównując skład ścieków z dopuszczalnymi parametrami zrzutowymi, można zauważyć, że główne ładunki do usunięcia to: zawiesina i metale ciężkie oraz azotany. Podstawowymi stosowanymi wariantami procesu są układy jedno- i dwustopniowe wraz z różnymi kom- binacjami odczynników strącających.

Jak wynika z zestawienia w tab. 1, główny proces posiada cztery możliwe kombinacje układu i stosowanych odczynników strącających. Może być zmodyfi kowany o wstępne utlenianie metali ciężkich oraz dodatkowe stopnie oczyszczania ścieków metali ciężkich – osad taki klasyfi kuje się jako odpad niebezpieczny. W przypadku układu dwustopniowego w procesie formowane są dwa osady. Pierwszy z nich dzięki kontrolowanemu strącaniu zawiera głównie gips oraz inerty i może zostać uznany jako odpad inny niż niebezpieczny. Na stopniu drugim strącane są siarczki metali ciężkich – osad niebezpieczny. Głównymi strumieniami wchodzącymi do układu są ścieki surowe i podstawowy odczynnik strącający, strumienie opuszczające oczyszczalnię to ścieki oczyszczone i osady pościekowe. W tab. 2 przedstawiono masy głównych strumieni dla 1 m³ ścieków o zawartości zawiesin 20 g/m³.

Przeczytaj więcej w magazynie Energetyka Cieplna i Zawodowa nr 6/2014.

fot.: freeimages.com