Kolejnym wyzwaniem jest ograniczenie zanieczyszczeń powietrza oraz reforma systemu gospodarki wodnej. Efektem większościowego udziału węgla w gospodarce jest wysoki poziom emisji CO2 oraz innych substancji do powietrza, tj. dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx) oraz pyłów PM10 i PM2,5. Obserwowany od kilku lat na arenie międzynarodowej i polityce UE trend ograniczania poziomu emisji tego gazu, skutkuje stosownymi regulacjami prawnymi. Zgodnie z zapisami protokołu z Kioto, Polska zobowiązała się do 2012 r. ograniczyć emisję gazów cieplarnianych o 6 proc. w stosunku do poziomu z 1988 r. Do 2009 r. udało się zredukować o 27 pkt. proc. więcej emisji niż wyznaczony cel. Jednocześnie, przy tak dużej redukcji emisji, w ciągu ostatnich 20 lat odnotowaliśmy znaczący wzrost gospodarczy, przebiegający co najmniej dwa razy mniej emisyjnie niż w Europie Zachodniej. Dalsza redukcja zanieczyszczeń wymaga unowocześnienia sektora energetyczno-ciepłowniczego, poprawy efektywności energetycznej oraz ograniczenia tzw. niskiej emisji.

Istotne znaczenie dla jakości życia i stabilnego rozwoju gospodarczego ma dostępność wody. Nowy system zarządzania zasobami wód, dokończenie inwestycji wodnościekowych, inwestycje w ochronę przeciwpowodziową z wykorzystaniem dużych zbiorników wodnych na cele energetyczne, to główne założenia zmian w gospodarce wodnej Polski.

Odpowiednie zarządzanie środowiskiem powinno uwzględniać nowoczesny system planowania przestrzennego i ocen oddziaływania na środowisko. W świetle wyzwań inwestycyjnych ważną rolę będzie odgrywało właściwe funkcjonowanie systemu oceny oddziaływania na środowisko dla planowanych przedsięwzięć (EIA) oraz strategicznych ocen oddziaływania na środowisko (SEA), które są podstawowym narzędziem wdrażania polityki zrównoważonego rozwoju. W  energetyce, przemyśle, gospodarce wodnej, gospodarce odpadami, transporcie oraz ochronie terenów szczególnie cennych przyrodniczo (w tym obszarów w sieci Natura 2000) istotne jest, aby ocena oddziaływania na środowisko przedsięwzięć (również dokumentów strategicznych) była rzetelna, poprawna i zgodna z najlepszymi praktykami.

Strategia Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko jest jedną z 9 zintegrowanych strategii rozwoju. Uszczegóławia zapisy średniookresowej strategii rozwoju kraju (Strategia Rozwoju Kraju 2020) w dziedzinie energetyki i środowiska oraz stanowi ogólną wytyczną dla Polityki energetycznej Polski i innych programów rozwoju. Koresponduje z celami rozwojowymi określanymi na poziomie wspólnotowym (Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu) oraz celami pakietu klimatyczno-energetycznego. Wyznacza ramy strategiczne dla dalszych prac programowych i wdrożeniowych, dotyczących adaptacji do zmian klimatu, ochrony zasobów naturalnych i środowiska przyrodniczego, jak również bezpieczeństwa i efektywności energetycznej.

Źródło: KPRM

Fot. www.freeimages.com