Współczesny obraz energetyki kreowany jest przede wszystkim przez politykę klimatyczną  Unii Europejskiej, sytuacją dużej podaży nowych źródeł gazu ziemnego w USA oraz niechęcią do rozwoju energetyki jądrowej prezentowanej w wielu przodujących gospodarczo krajach świata.

W Polsce stajemy również w sytuacji niejednoznacznych diagnoz i odpowiedzi na pytania dotyczące przyszłości. Z jednej strony niezdefiniowana w kategoriach ekonomicznych przyszłość cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a z drugiej niepewność dostępu do mineralnych surowców energetycznych w perspektywie 2050 r., nie pozwalają na wiarygodną długookresową predykcję sytuacji energetycznej kraju. Niewątpliwie jednak należy wskazać na wyraźnie kształtujące się trendy, których wiodącym kierunkiem jest energetyka małoskalowa – rozproszona i energetyka rozwijana na własne potrzeby – prosumencka. Podstawą tych trendów jest wykorzystanie zasobów odnawialnych, w tym głównie wiatru, wody i słońca. Konsekwencją zachodzących zmian będzie coraz mocniejsza pozycja dotychczasowego klienta, który stanie się masowym wytwórcą energii a mniejsza wielkoskalowej energetyki, w tym węglowej.

Krokiem milowym w przekształcaniu obrazu energetyki będzie oczekiwany przełom w magazynowaniu energii, co pozwoli na stabilizację mikro-, jak i makrosystemów energetycznych. Dotychczasowe postrzeganie energetyki węglowej jako podstawy systemu będzie traciło powoli swoje miejsce, schodząc co najwyżej na pozycję elastycznego, wielkoskalowego źródła energii uruchamianego w celu uzupełnienia zapotrzebowania systemu elektroenergetycznego. W 2050 r. krajowe zasoby węgla będą wyczerpane i z tego powodu źródło to będzie zanikać, ale uważam, że trudno startująca energetyka jądrowa zastąpi je znakomicie.