Obecnie wodór produkowany jest przede wszystkim na potrzeby sektora przemysłu chemicznego, petrochemicznego i metalurgicznego, a jego energetyczny ekwiwalent stanowi znikomy udział światowego zapotrzebowania na energię pierwotną. Wzrost ilości wykorzystywanego wodoru jako paliwa, nazywany procesem dekarbonizacji, jest możliwy tylko wówczas, gdy zwiększymy udział jego zastosowania kosztem paliw kopalnych we wszystkich sektorach, w których te paliwa są wykorzystywane.

Uzyskanie z wodoru dużych mocy może być realizowane w systemach z silnikami turbinowymi, stosowanymi we współczesnej energetyce i lotnictwie. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jakie będą końcowe korzyści a jakie ograniczenia wynikające z zamiany paliw węglowodorowych na wodorowe oraz w jakim tempie może zostać zrealizowany ten proces. Jednym z aktualnych rozwiązań, możliwych do wdrożenia w niedługim czasie, jest dostosowywanie turbin gazowych do współspalania wodoru.

W referacie przedstawiony zostanie wpływ współspalania wodoru w turbinie gazowej na parametry termodynamiczne i emisyjne oraz ocena efektów współspalania wodoru na przykładzie współczesnej energetycznej turbiny gazowej dużej mocy.